Korekta w księgowości
Strona główna » Słownik »Korekta – definicja i podstawowe informacje
Korekta to działania podejmowane na rzecz naprawy błędów lub dostosowania danych w dokumentach finansowych w celu przywrócenia rzetelnego stanu ewidencji. Korekta może być naniesiona w zapisach w księgach rachunkowych, bilansach, sprawozdaniach oraz fakturach przygotowanych przez sprzedawcę lub nabywcę.
Korygowanie wszelkich nieprawidłowych danych jest warunkiem otrzymania prawdziwych i rzetelnych sprawozdań, co ma istotny wpływ na wiarygodność finansową firmy. Odpowiednio szybko i poprawnie wprowadzona korekta gwarantuje zgodność z przepisami polskiego prawa, minimalizując ryzyko sankcji, grzywien i strat wizerunkowych. Pozwala też zachować spójność kosztów i przychodów we właściwych okresach.
Kiedy należy dokonać korekty?
Korektę w dokumentacji finansowej oraz rachunkowej firmy stosuje się przede wszystkim w kilku podstawowych sytuacjach. Ważne jest, aby działać szybko i odpowiednio poprawić dane, co zapewni rzetelne informacje w sprawozdaniach.
Korekta faktury (faktura korygująca)
Fakturę korygującą wystawia sprzedawca, gdy odbiorca faktury ujawnił:
- – błędne dane jednej ze stron (nazwisko, nazwa, adres);
- – niepoprawne ilości, ceny, wykazaną wartość netto lub brutto;
- – zmianę warunków umowy, np. dotyczących zwrotu towaru lub rabatów.
Korekta zapisów księgowych (storno)
Korekta może być dokonana w księgach rachunkowych przy nieprawidłowych kontach, kwotach lub datach – jest to tzw. storno. W takiej sytuacji należy użyć korekty formalnej lub technicznej (storno czarne albo storno czerwone).
W jakim okresie ujmuje się korektę?
Dla utrzymania spójności dokumentów i prawdziwości informacji niesamowicie ważne jest, by korekty podatkowe ująć w odpowiednich okresach rozliczeniowych. Będzie to zależne od tego, czy są to wprowadzane zmiany „in plus” (zwiększające podstawę opodatkowania) czy „in minus” (zmniejszające ją).
Korekty „in plus” należy ująć w sprawozdaniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna potrzeby zwiększenia opodatkowania. Jeśli powstała ona po dokonaniu sprzedaży, korektę ujmuje się z datą tego zdarzenia. Natomiast korektę „in minus” zwykle ujmuje się w okresie pierwotnym (z pewnymi odstępstwami).
Należy pamiętać, że jeśli błąd ujawniono po zamknięciu roku lub zatwierdzeniu bilansu, korekta odbywa się w roku, w którym błąd został stwierdzony. Nie można bowiem modyfikować już zamkniętych ksiąg.